Την αυγή σεργιάνησες στ’ ουρανού τ’ αλώνι,
το απομεσήμερο
ήρθε κι ήσουν μόνη…
το απομεσήμερο
ήρθε κι ήσουν μόνη…
Έφτασε το απόβραδο κι άναψαν τ’ αστέρια
κι ένα δάκρυ κύλισε
μες στα δυο σου χέρια…
κι ένα δάκρυ κύλισε
μες στα δυο σου χέρια…
Ο έρωτας μια συννεφιά και η ζωή μια στάλα
που νότισε το βλέμμα σου
σα σιγανή ψιχάλα…
……………………………........
Κλείσε το παράθυρο κι έλα να τα πούμε…
Είναι αγέρας και βροχή
τ’ όνειρο που ζούμε…
που νότισε το βλέμμα σου
σα σιγανή ψιχάλα…
……………………………........
Κλείσε το παράθυρο κι έλα να τα πούμε…
Είναι αγέρας και βροχή
τ’ όνειρο που ζούμε…
ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου