ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ / Δώρα Μοσχονά

Μια φούχτα θάλασσα ,ένα κομμάτι ουρανός, η ζωή μου.
Έπλεξα μες το μυαλό εικόνες φανταστικές.
Σε είδα σαν δώρο απ’ τον Θεό.
Χάθηκα σε λαβύρινθους ανύπαρκτους.
Με φόρτωσε αυτή η αγάπη αναμνήσεις.
Αστέρια σβήνουν.
Αγάπες σβήνουν.
Κι’ όμως υπάρχεις…. 
Βράχια κι’ αγριολούλουδα. Η ζωή μου.
Είχε χρώμα η αγάπη ..
Το χρώμα του έρωτα.
Φυλάκισα της αναμνήσεις, μ’ αυτές δραπέτευσαν.
Ήσουν αγέρας πώς να σε πιάσω.;

Η διαμαντένια σου ματιά , βαθιά με χάραξε.
Έδινε κίνηση στη ζωή μου.
Τώρα ελπίζω.
Επέμενε η καρδιά ν’ αγαπά.

Πώς να σε φυλακίσω;