τα ακρωτήρια του τέλους / Κώστας Ψαράκης

τα ακρωτήρια του τέλους

(τώρα που κατέρευσε το καλοκαίρι)

Αν πάς βόρεια
και αν περάσεις τον κάμπο των ανθρώπων ,
[αυτό που λέμε πραγματικότητα]
εκει όπου ζουν τα καθημερινά ,
θα βγείς στα ακρωτήρια του τέλους.

Στους γκρεμους της μεγαλειώδους κατακρίμνησης ,
εκεί όπου ο κάμπος ,
εν αγνοία των ανθρώπων ,
ο υψίπεδος ,
διαρκως καταρρέει στην αρχαία θάλασσα ,
αργά και απρόβλεπτα
ανανεώνοντας τους γκρεμούς του·

Κι έχουν μείνει μετέωρα νησιά
π απομακρίνονται ,
απο την καταρρέουσα ακτή
και στα νησιά μοναχοί άνθρωποι
οι φύλακες του χρόνου ·

[ανάβουν την νύχτα την λάμπα
που μυρίζει πετρέλαιο
ακούνε τις μακρυνές κατακρυμνήσεις ,
που τους απομακρίνει κι άλλο
από τον κάμπο των ανθρώπων ,
αυτών των ανθρώπων που αγνοούν
την ύπαρξη ετούτων των τόπων ,
ύσηχοι
με την ελευθερία της ολοκληρωτικής ήτας,
και την απέραντη ασφάλεια των νεκρών .]

Στα ακρωτήρια του τέλους ,
όπου καταρρέουν τα σώματα
όπου καταρρέει ο χρόνος ,
όπου καταρρέουν αργά οι σημασίες...