ΑΓΓΙΓΜΑ / Κεραμίδης Χρήστος

Τώρα που οι λέξεις χάνουν
την αγωνία τους
αγγίζω τις πέτρες
και δεν τις παρατηρώ·
τις βάζω στο μικρό μου τσεπάκι.

Μέσα από τζάμια θολά
βλέπω προβλήτες καραβιών
χερόδετα αφημένα παραγάδια
και πάνω τους
τυραννισμένα χέρια από πληγές·
ίσως είναι τα χέρια του πατέρα!

Απροστάτευτος πλέον
αγγίζω τους βράχους
χαράζοντας προσευχές και ονόματα

από την ποιητική  συλλογή "ο Αύγουστος που περιμένω"