Παράπλευρη ομορφιά / Πασχάλης Κατσίκας

Τίποτε ορθό επίγεια δεν έκαμα
απέτυχα και ν’ αποθάνω.

Χρόνος, Αγάπη, Θάνατος κάνεις δεν μ’ αποδέχτηκε
επιστράφηκα στον αποστολέα.

Στο σαρκίο μου εγκλωβισμένος στριφογυρνώ
στις πύρινες γλώσσες της απέλπιδος μοναξιάς αδιαμαρτύρητα.

Γλυκύτερη Ερινύα μου την πόρτα ανυπόμονα σου ανοίγω
τα δεύτερα Σαββατοκύριακα παράπλευρη ομορφιά μέσ’ από τύψεις ξεπηδά.

Δύο γαλαξίες η ζωή σου πια
και γώ σκουριάρικο κλειδί σε διαστημόπλοιο άδειο από κηροζίνη.

Όσα τραγούδια κι αν σου πω
δεν μοιάζει να ημερεύει η πίκρα του αποχωρισμού.

Στα μάτια αυτά μόνο δυο δεύτερα θα ζω
με χέρια τεντωμένα καθώς απογειωνόμαστε στο όνειρο.