ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ
ΜΑΡΓΚΡΕΤ
Στο Gallus
Zentrum
Ίσως ήταν
πολεμίστρα,
η Χέλγκα,
περήφανη
καβαλάρισσα
των
σμαραγδένιων δασών του Θρύλου,
εκτοπισμένη
σε βόρειες μνήμες
εργατικών
προαστίων.
Ή, μόνο μια
λιβελλούλη,
η Ουλρίκε,
ξανθιά
ταξιθέτρια
της ¨Όπερας
των Σιδηροδρόμων,
με ένα
φωτάκι μωβ στο μέτωπο,
κόσμημα της
αιθαλομίχλης.
Ίσως πάλι
αντάρτισσα.
η Αριάδνη,
αυτοεξόριστη
των νησιών του Λαβυρίνθου,
ξεπαγιασμένη
στον περίπλου της μοναξιάς,
ντυμένη μόνο
με ένα μίτο.
Η κάποια στρατευμένη
δίχως υπόσταση,
η
καλοκαιρινή γυμνή
του εφιάλτη
των αρρενωπών,
η
υποβόσκουσα
με ένα
ματωμένο μαστό στο χέρι.
Ίσως αλίμονο
ήταν η δικιά μας
η
αναπόφευκτα πνιγμένη,
σιωπηλή και
ροζ Μάργκρετ των μπουκαλιών.
αυτή που
όταν τελείωνε η δικαιοσύνη
και στέρευαν
οι κάνουλες στο γκέτο Γκάλλους
εγέμιζε τα
μπυρομπούκαλα
με αίμα
ονείρων κοριτσιού καλών αστών.
***
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ
Στη γιαγιά
«Ζωίτσα»
Οι γυναίκες
με τα μαύρα ρούχα,
οι γυναίκες
με τα μαύρα μαντήλια,
οι γυναίκες
σκοτεινές σκιές
πάνω σε
στέγες καφενείων,
οι γυναίκες
με τα μαύρα μάτια,
οι γυναίκες
με τα μαύρα δόντια,
οι γυναίκες
κοριτσάκια παλιά,
διαντσέτα
από Βυζάντιο και ασβέστη.
τα
κοριτσάκια που έγιναν μαύρες γυναίκες
και κλαίνε
στους γάμους
και στους
θανάτους
επ΄ευκαιρία.
τα κοριτσάκια
που έγιναν
μαύρες ιδέες
με κυνηγούν.
Χώνουν
ρεβίθια στο στρώμα της ηδονής
τις
ξεραμένες καρδιές τους.
***
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Τρένα σφυρίζουν.
Πλοία πλέουν ολόφωτα.
Ατλαντίδες ταξιδεύουν στους βυθούς.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Πλανήτες πλανώνται.
Περιπέτειες περιφέρονται.
Ιδέες προϊδεάζουν το χρόνο.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Σ' εσένα το κουράγιο θα βρω.
Η αγάπη είναι του δρόμου φανάρι
όχι των φόβων φυλακή.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Τρένα σφυρίζουν.
Πλοία πλέουν ολόφωτα.
Ατλαντίδες ταξιδεύουν στους βυθούς.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Πλανήτες πλανώνται.
Περιπέτειες περιφέρονται.
Ιδέες προϊδεάζουν το χρόνο.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Σ' εσένα το κουράγιο θα βρω.
Η αγάπη είναι του δρόμου φανάρι
όχι των φόβων φυλακή.
Ήρθα να σου πω πως θα φύγω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου