ποστάλια, χωρίς ραπόρτο φλογισμένο
κάτι ονείρατα καρδιάς πως χάλασα,
σαν άκαπνος κουλής σε ξάρτι χαλασμένο......
Καραβοφάναρα, στο πούσι έκρυψαν σκιές
και συ νογάς την ρότα που δεν τράβηξες
για μια κόρη κράτησες ατίθασες στεριές
φύλλο πορείας μιας ζωής που άγγιξες....
Χρόνια περίσσια της ζωής τα χέρια κρέμασαν
να κουβαλάς αυτά που ποτέ δεν τα ζητούσες
μόν ένα χάδι που κάποτε το θέλησες
κι ένα χέρι σφιχτά να το κρατούσες.....
Ένα Σταυρό Του Νότου έχει η θάλασσα
ένα Σταυρό και η στεριά σου δίνει
κι εσύ Μαρκόνι που δεν φουντάρισες
τραβερσωμένο σκαρί που σβήνει..........
ο Θεός να δώσει.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου